بررسی عوامل مرتبط با کمردرد در پرستاران شاغل در بیمارستان های استان مازندران

سابقه و هدف: کمردرد یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین صدمات شغلی محسوب می شود و پرستاری از جمله مشاغلی است که به علت ماهیت کاری با شیوع بالای کمردرد همراه است. اکثر تحقیقات انجام شده، شیوع کمردرد در این گروه شغلی را بیش از 50 درصد گزارش کرده اند که هزینه های مستقیم و غیر مستقیم ناشی از آن قابل توجه است. تحقیق حاضر با هدف شناخت عوامل خطر کمردرد و در نتیجه کاهش هزینه های آن در پرستاران انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی – تحلیلی - مقطعی بر روی 1226 نمونه تصادفی از پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته، به دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مختلف شامل اطلاعات فردی، شغلی، سوابق پزشکی، مشخصات کمردرد، اضطراب اسپیلبرگر و افسردگی بک استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، کای دو و میزان خطر (odds ratio) انجام گرفت.یافته ها: در نمونه مورد بررسی شیوع نقطه ای، یک ماهه، شش ماهه، یک ساله و در طول زندگی کمردرد به ترتیب 51.5، 56.3، 58.9، 59.6 و 62 درصد گزارش شد. سن، نمایه توده بدنی (body mass index) bmi، تعداد حاملگی و زایمان، وضعیت اجتماعی و اقتصادی، اضطراب و افسراگی با p<0.05 از عوامل خطر کمردرد محسوب شدند. کمردرد با عوامل مختلف شغلی از جمله سابقه کار، سمت در شغل، بخش محل خدمت و میزان رضایت شغلی ارتباط معنی داری داشت (p<0.05). بیشترین علت شیوع درد، بلند کردن بار سنگین (30.4 درصد) و شایع ترین عامل تشدید کننده و تسکین دهنده درد ایستادن طولانی و استراحت (57.6 درصد و 59.2 درصد به ترتیب) ذکر شد. از بین نمونه ها 33.7 درصد به علت کمردرد، مرخصی با میانگین 79 روز گرفته بودند.استنتاج: یافته های این تحقیق تاییدی بر این مطلب است که پرستاران در معرض خطر بیشتری برای آسیب های کمری هستند. همچنین رابطه عوامل شغلی با کمردرد معنی دار بوده و به نظر می رسد که با کوشش جهت تصحیح یا تعدیل این عوامل خطر بتوان به ارتقا سلامت و بازده کاری در این گروه افزوده و به کاهش پی آمدها و هزینه های حاصل از آن کمک نمود.